دلم به مهر تو و آستان تو بند است

چو آهويي كه پناه از تو آرزومند است

بر آستان تو عمري سر ارادات ماست

دلم به زلف تو اي دوست، سخت پابند است

چه جاي عقل؟ جنون مي‌كشد به صحرايم

چون عشق جلوه نمايد، چه فرصت پند است

خوشيم در حرمت خلوت تماشا را

چو شيشه‌ايم كه با جوش باده خرسند است

سرم سلامت از اين سجده بر نخواهد خاست

كدام تيغ به ابروي دوست، مانند است!؟

طواف كوي تو، سروش غيبم گفت:

كه بر طواف رضايت، رضا خداوند است

در اين شب كه منم، شوق آفتابم نيست

جمال دوست مرا مهر بي‌همانند است

به معشر و عرفاتم، جمال حضرت توست

ندانم اين چه طواف است و اين چه ترفند است

به شهد نام شما دم به دم سخن گويم

كرامتي، كه سزاوار طوطيان، قند است

اگر كه هيچ ندارم تو را شفيع آرم

خداي داند و تو، با توأم چه پيوند است

براي جد تو عمري گريستم چون شمع

به روز حشر، مرا آرزوي لبخند است

تهي مباد مرا دست خواهش از كرمت

تو را به حرمت زهرا، كه سخت سوگند است

حسين اسرافيلي

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: